قانع و حافظ

ئه گه ر شه و بیته سه ر جیگه م كه وا تاقه ی كراس غارا

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

وتم پیی: كوی به دل تویه؟ به عیشوه پی كه نی و و فرموی

 كنار آب ركن آباد و گلگشت مصلی را

سه رو و زوولف و برو چاو و خه ت و خال و له بی له علت

چنان بردند صبر از دل كه تركان خوان یغما را

نه ته نیا من له ره مزی تاقی میحرابی بی بروت ناگه م

كه كس نگشود و نگشاید به حكمت این معما را

 

 سه لاوم كرد له یاری خوم وتی، هه ی ناعه له یك ئه بله

 

جواب تلخ می زیبد بل لعل شكرخارا

 

كه حوسنی یوسفم بینی سه عاته ن بوم مو حه ته ق بوو

 

كه عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

 

ره واجی ده فته رت قانع ئه بی مونكیر چلون بیكا

 

كه بر نظم تو افشاند فلك عقد ثریا را